Trzy pokorne złudzenia
Ich dziwnym smakiem często kąsająca historia jest pisana.
Opętany okrzyk płomienia
jemu ulega soczysty świat
bo w nim wrogość ostra jest
i chyba do końca będzie
na gęsto pieje o tym pięść
wyrocznią ani razu nie nazwana
nawet w najgłupszej księdze
w tej co syczy jak oszukana
jak marzenia wrak
zawinięty w trzy pokorne złudzenia
autor
kenaj262
Dodano: 2013-04-19 19:21:33
Ten wiersz przeczytano 769 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
Przepiękne te strofy poetyckie, jak zawsze u tego
autora. Ogromnie mi się podobają, chociaż nic z tego
nie rozumiem.
A o czym to jest? Za dużo poezji w poezji, aby to była
poezja. Wychodzi z tego jedynie potok niezrozumiałych
w kupie słów. Jednym słowem mówiąc. CHAOS.
Płomień krzyczy o wrogości
a z dali widać uśmiech
i strzała wbita w serce
które zaczyna nowe życie w życie
które kosi kombajn - zwany Bizonem
Pozdrawiam serdecznie
No właśnie, "o czym piszesz?"
to pytanie chyba nieadekwatne, gdy się czyta poezję.
Bardziej odpowiednie jest pytanie: "o czym ja czytam?"
zabij a nie wiem o czym piszesz.
Sorry
26 maja 88 to już odległa przeszłość
OK
Wybacz, zawsze będę się pytał, co poeta ma na myśli.
Mam już swoje lata , niestety. Przepraszam za
marudzenie.
Moje pokolenie pisze innym językiem, mimo ,że wylatuje
za horyzont ale nikt mnie się o nic nie pytał. Widzę
,że jesteś w wieku moich dzieci, takim samym językiem
mówią a ze mnie się śmieją. Cóż i tak bywa.
:))
W nim jest ten rwący i na gęsto krzyczący sens prujący
szaty okrutnej rzeczywistości.
Mimo ,że jestem starym wyga w poezji, Twoich wierszy
nie mogę odczytać. Czyżby młode pokolenia grypsem
poezję pisali?.
Wytłumacz mi o czym piszesz.
:))