Trzy schody do twego nieba

szlak krętych schodów pnie się do nieba
raz dwa trzy więcej
jaką ich mnogość będziesz przechodzić
samotna częściej
a ja ci przypnę skrzydła do ramion
i podaruję srebrny dzwoneczek
byś nie musiała już po tych schodach
wracać i wchodzić w ciemność przełęczy

raz dwa pół pstryknę
i czar rozbłyśnie
tysiącem iskier niebo podskoczy
samotny anioł podniesie oczy
ten co mi wczoraj pożyczył skrzydła
abym poszukał zgubionych losów
na krzywej linii skręconych schodów

tak się poznamy
ja ty przed sobą
i niebo z trzaskiem otworzy bramy
a muzyk zagra arię dla róży
świta królewska prosi do stołu
czekając na nas dumnych aniołów

lecz ty się lękasz pięknych ogrodów
_________________________________
N.S.( D.f) 22 .11. 2007 g. 20:13

autor

Wiolonczelista

Dodano: 2007-11-23 00:03:25

Ten wiersz przeczytano 517 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie