trzymam się kamienia

a więc pozostało mi
trzymać się kamyka
odnaleźć jego najtwardsze miejsca

bruzdy w których
chowa swoją kamienną naturę
przekreślenia

nawet jeśli powoli się kruszę
odpadam tynkiem starych kamienic - szepcze mój Toruń
to każdego poranka wyrastam z ręki kamieniarza
który był tu przede mną

który uniósł dumnie głowę
spoglądając na buki, dęby, topole

nocami śnił konstelacje
w mgławicy Oriona ciosał skały
ludzkich istnień

bruzdy na skórze, zaklęcia
wspomnienia

znam tę kamienicę
każdą jej bruzdę, każdą cegłę
ona jest źródłem

znakiem
palikiem na polu

tak, pamiętam cię - szepcze moje miasto
i ja cię pamiętam
twoją chropowatość, surowy wyraz okiennic

trzymam się kamienia
bez prawa wyboru pomiędzy życiem a śmiercią

autor

Bedal

Napisany: 2016-03-17 Dodano: 2016-03-17 12:23:57

Ten wiersz przeczytano 670 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie