Z Twego braku

Zrodzone z Twego braku smutki
Zamknely mnie w czasie pozbawionym usmiechu
Tesknota wkradla sie w serce
W agonalna podroz zabrala ma dusze
Nieporadny niczym male dziecko
Tone w morzu przygnebienia
Gubiac swe mysli na polach smutku
Rozplywam sie,znikam w ciemnosciach
Straconych pragnien, godzin...
I tylko Ty wiecznie usmiechnieta
Boginii mego szczescia,spelnione marzenie...
Tylko Ty mozesz dac mi sile by sprostac przeciwnoscia...
...pokonac smutek...
...byc szczesliwym
Ma milosc rosnie wciaz,z Twego braku zrodzona
Wciaz sie umacnia...

autor

morfeusz00

Napisany: 2006-05-04 Dodano: 2007-02-27 12:40:17

Ten wiersz przeczytano 469 razy

Oddanych głosów: 54

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie