Twój list do niego...

Dziękuje za komentarz Bingo Starr. Swojaku ten wiersz
jest czym jest i w takiej formie chyba najlepiej
oddaje to co czuje mimo tego że rymy niektóre nie
pasują :)

smutno i ładnie

Dobrze ująłes treść i nawet rymy pasują,ale niektóre
zdania osobiście bym uprościła.

Dobranoc

Cóż chyba się Olu nie do końca rozumiemy... 9 lat to
sporo czasu i wiele obietnic oraz wspólnych planów by
nie bolało. Opisałem to w kolejnym swoim wierszu. Ja
odebrałem Twój właśnie tak jak opisałaś. Sam wiem jak
ciężko się czyta coś co się pisze szczerze od serca.
Dziękuje Ci za inspiracje i dobre słowo. Również
pozdrawiam i dobranoc.

Cieszę się, że nie Ty nosisz w sercu ten ból. Mój
wiersz "powiedz mi Boże", ma dla mnie wielki
sentyment. Układając ten wiersz i inne o mojej Mamie
zawsze płaczę. Ciężko jest mi skończyć. Pozdrawiam i
dobranoc

I na koniec Ola... Olu chciałem Ci podziękować
ponieważ to Twój wiersz "powiedz mi Boże..." dał mi
wiele do myślenia i nakłonił by wkleić właśnie ten
wiersz. Tak jak napisałem Ci w komentarzu "Trzeba być
odważnym by tak się otworzyć publicznie." Dodam na
koniec to, że to nie ja jestem mężem... Dziękuje i
pozdrawiam.

Dziękuje za komentarz zefir :) Ciesze się że
przeczytałaś z przyjemnością. Barbaro dojrzeć to
dojrzałem już dawniej tylko trudno jest się pogodzić z
oddaniem kogoś kto z własnej woli dał serce mi po to
by je odebrać. Dodam że to trwało przez długi czas.
Grażynko dziękuje Ci i przyznaje się jako romantyk, że
myśleć racjonalnie i słuchać jednocześnie serca nie
potrafiłem i chyba nie będę potrafił. I zgadza się.
Jego powinnością był szacunek... Mam nadzieje, że po
doświadczeniach które przeżył nauczyło go życie tego.

Chyba jesteś na przegranej, skoro takie listy są
pisane. Bardzo mi przykro. Napisałeś pod wierszem -
wybaczam. Nie wiem, czy tak szybko uda Ci się
wybaczyć? W sercu będziesz cały czas miał zadrę.
Pozdrawiam serdecznie

Chociaż jest mężem, jego powinnością jest szacunek do
swojej żony.

Taki długi, w piękne słowa ubrany wiersz. Czasami tak
bywa, że gardzimy szczerym uczuciem, a pchamy się w
zatrute.
Pozdrawiam serdecznie.

Piękny list... zaiste.
Widzę, że w końcu dojrzałeś, zrozumiałeś i wybaczyłeś.

Mam nadzieję, że dasz jej w końcu spokój aby mogła
cieszyć się tym co Bóg złączył...

z przyjemnoscia przeczytalem pozdrawiam