Twój portret niewyśniony

Marzyłem, że nie jestem sam
bez twoich ram
twych białych dłoni
skręconych wokół mych połonin
dotykać myśli szaropięknych

Lampa przygasa jakoś przecież
mój kamień myśli pęknie
w sercu zduszonym parapecie
oknie kotarą przysłoniętą
teraz, w lecie...

Idę za tobą w twoje kwiecie
spódniczką pętem twoich bioder
czy tej miłości znów mam dar?
Rozwiałem pokus całe roje
i wprowadziłem niepokoje
w twe księżycowe noce
wkroczyłem wreszcie w twe podwoje
twoich bram
spijać mam
ten nektar obiecany
czerwieniem pragnień twarz zalaną
w pokoju luster
duszy sam?

Podrywam w życie to pragnienie
pukam do drzwi cichutko twych
muzyka ze mnie kpi
Ten kocur myśli brzemię
zostawiam za tym progiem
moim wyśnionym mogę
z kalendarza wielu dni
portretu realnego
nie tego, co się śnił

autor

Niezapominajka

Napisany: 2006-07-08 Dodano: 2006-07-08 05:51:19

Ten wiersz przeczytano 484 razy

Oddanych głosów: 33

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie