Twórczość pełza przez pustynię.

Znów atrament płynie
jak rzeka rwąca, po papierze się wije.
W korycie alfabetu kłębi się i spienia
długim nieskończonym,
słów rzędem bez znaczenia.

Trochę miłości odrobina,
niewielka część złości, czy fragment wybaczenia.
Rymem prostym lub słowem
niechlujnym z rzadka
zgrabnie zaplecionym.

Wyrwany z koryta rzeki, wyrzucony przez pęd sens w bełkocie, piętrzy się na śmieciach.
By jałowe zwolnić w swym nurcie siły niosące treści pół kaleki.

Ukąsić może, lub solą posypać rany, czasem i ukoić, oraz słownym miłym zagaić.
Lecz w pełni swej głębi pustawe z echem tylko treści bez znaczenia i refleksji z natchnienia lichego wylewane wieści.

Proszek i liście suszone, zwinięte z domowej recepty po żyłach wstrzyknięte,
czy na pożywkę myśli, chleb przelewany niebieskim winem, co twarz w bólu wykręca, z nadzieją, że twórczość orzeźwi.

Krąży jedynie jak sęp nad własnym ciałem,
strzępem już prawie w pełni zanikłym, co w ciszy tak umilkł niepojętej, zapadłej w dole talentów ucichłych.

Przesunął palcem po skórze, hacząc na każdej kości, czerwonej i chłodnej jak bywa na mrozie, widok dłoni pomarszczonej i wątłej, co puls traci w uścisku pióra, choć dech jego niegdyś tak swobodnie myślą twórcza unoszony, dziś w punkcie ustaje.

A gdyby to pióra na linie zawiesić,
bez kontaktu z ziemią i patrzeć z zazdrością,
czuć ten spokój jak się z pustki zmienia, sens bynajmniej tych próżni powolne ukojenia.

A może czekać jeszcze z nadzieją, że się zbudzi i ruszy z gracją po linijkach tanecznie, w róże atramentu strumień dziełem wypluje, z
pędem bez przystanku, co go w pracy zgrzeję.

Potęga tego jak okruszek drobny, karmi na krótko swe ciele, lecz głód obrazem fragmentu ludzkiego, nakarmi z trudem choćby i samego siebie.

Bunt tej ciszy tak niewinnie urodzony,
zbrojnie, szarżą, szturmem, wielką walką.
Tlen odcina słabej duszy, nikły talent jeszcze głuszy.
Następuje twórcze cięcie, na pustyni nową suszą, wyrok zapadł już na wstępie w dawno martwym atramencie.

2021.07

autor

tandlife

Napisany: 2021-07-31 Dodano: 2021-07-31 17:58:21

Ten wiersz przeczytano 702 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie