Ty

Ty

drzwi do błękitu otwierasz
kluczem wilgotnym rosy
na oścież szeroko jak oczy w ciemności
słuchając obrazów tępych
w całunie dni które minęły

nitką białą zostajesz
ulem światła u sufitu wiszącym
rojem czułych słów

migotliwością co z brzękiem opada
muśnięciem warg oszronionych na szybie

z radosnym - tak
z radosnym - nie

odgłosem bosych stóp
madonna z dłonią otwartą
w srebrnym oddechu zimy
dotykasz przychodzisz
snem na powiekach zostajesz

autor

Amadeusz

Napisany: 2006-01-20 Dodano: 2006-11-21 06:37:51

Ten wiersz przeczytano 488 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie