Tymczasem...

…tymczasem Ona usiadła naprzeciw mnie
w kusej spódniczce.
Zakładając nogę na nogę patrzyła na mnie śmiało.
Miała oczy błękitne jak morze.
Włosy opadały Jej na ramiona.
Ja patrzyłem na nią zdziwiony
i nie mogłem niczego pojąć.
Nie mogłem pojąć choćby tego,
jak piękna może być Śmierć.
Zaśmiałem się lekko i wtuliłem się w Jej ramiona,
a dziś…
…dziś już nikt nie zmienia zwiędniętych kwiatów na moim grobie
i jakoś tu smutno.
Tylko wieczorem odwiedza mnie Słowik i cicho śpiewa.
Rozgrzewa zimny proch mojego serca.
ale nie o tym chciałem wam mówić…
…jutro skończą się moje cierpienia,
jutro na pewno będzie weselej.
I tam, gdzie idę wezmę Słowika…
…jeszcze tylko podziękuję Śmierci za to,
że przeprowadziła mnie przez drogę…
…jedyną do NIEBA...

autor

tygrysek

Dodano: 2004-08-04 00:01:22

Ten wiersz przeczytano 646 razy

Oddanych głosów: 60

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie