Tysiące chmur

Rewelacyjny wiersz :)

Tez lubię obserwować chmury...dobry
wiersz.Pozdrawiam.:)

Witaj,

wyobraźnia to wielka rzecz...

Pozdrawiam.

Jestem tego samego zdania co peel - Matejko wymięka
:-) Pozdrawiam serdecznie :-)

Swiat natury- niebo i chmury - trzeba umieć dostrzec!
Też lubię takie klimaty!?
To wszysto oddałeś w treści!
Całość, jak najbardziej na tak!
Pozdrawiam

Piękno jest wokół nas tylko nie każdy potrafi
dostrzec. Piękny wiersz. Pozdrawiam :)

Tylko ludzie wrażliwi podziwiają naturę piękny opis:)
Pozdrawiam sedechnie:)

Bardzo mi się podoba, niezmiennie w Twojej poezji
zawsze można znaleźć coś co przyciąga :) Pozdrawiam
serdecznie +++

Tylko ludzie wrażliwi widzą tak cudną naturę nawet w
chmurach,też często podziwiam obłoki....pociągnięcia
pędzlem boskiego...nawet robię fotki. Pozdrawiam
tęczowo Was oboje :)

dobry wiersz :) :) pozdrawiam i głos zostawiam +

Jastrz... pięknie imasz rację... a ja twierdzę ...że
jestem innym człowiekiem ... obraz raz widziany w
mojej pamięci i sercu jest na zawsze zapisany ...
pozdrawiam Ciebie serdecznie i was wszystkich moi
przyjaciele ...

Często chmurami można się zachwycać,
Ty Waldku śliczne obrazki z nich stworzyłeś,
taki fajny wiersz chce się czytać,
na dodatek z miłością go połączyłeś...

Pozdrawiam. Miłej soboty :)

Przeniosles mnie w chmury i pozwolisz ze na dluzej tam
wzrok swój zostawie, jest pieknie, pozdrawiam.

Przypomniałeś mi Szymborską:

Chmury

Z opisywaniem chmur
musiałabym się bardzo śpieszyć -
już po ułamku chwili
przestają być te, zaczynają być inne.

Ich właściwością jest
nie powtarzać się nigdy
w kształtach, odcieniach, pozach i układzie.

Nie obciążone pamięcią o niczym,
unoszą się bez trudu nad faktami.

Jacy tam z nich świadkowie czegokolwiek -
natychmiast rozwiewają się na wszystkie strony.

W porównaniu z chmurami
życie wydaje się ugruntowane,
omal że trwałe i prawie że wieczne.

Przy chmurach
nawet kamień wygląda jak brat,
na którym można polegać,
a one cóż, dalekie i płoche kuzynki.

Niech sobie ludzie będą, jeśli chcą,
a potem po kolei każde z nich umiera,
im, chmurom nic do tego
wszystkiego
bardzo dziwnego.

Nad całym Twoim życiem
i moim, jeszcze nie całym,
paradują w przepychu jak paradowały.

Nie mają obowiązku razem z nami ginąć.
Nie muszą być widziane, żeby płynąć.

Prawda Waldku...piękno uczucia pozwala dostrzec piękno
wokół, w chmurach także...pozdrawism, już z Kolonii