W a l k a

( Żal cierpienia )



łzy wyciskają piętno
smutku i rozpaczy
choć niewzbogacone solą
pieką na policzku

w gardle ściska słowa
zamyka usta milczeniem
w sercu chwila przestoju
bo ciężar przygniata

wzmożona słabość
doprowadza do omdlenia
dlaczego tyle okrucieństwa
nienawiści i złości
obojętność i zniechęcenie

zapada cisza odgradzając
wysokim murem
od życia i ludzi

ciało i dusza
cierpi w smutku
żal zamyka oczy
wokoło pustka






14.04.2006.

autor

kazap

Napisany: 2014-05-19 Dodano: 2014-05-19 11:43:07

Ten wiersz przeczytano 1488 razy

Oddanych głosów: 51

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie