Uboga dzielnica

Szare bloki za oknem
I buczące samochody.
Drzewa uschłe, smutne
Proszą chyba wody.

Podeptana twarz
Zielonej niegdyś trawy
Teraz zgniły ma odcień
O kolorze kawy.

Dzieci brudne,
O pustych, niewidzących oczach,
Bawią się na skwerze
I na smutnych zboczach.

Jacyś pijani,
Ludzie brzydcy,
Śpią na ławkach w parku,
Smutni są wszyscy.

Smutne to miasto,
Dzielnica uboga.
Ludzie brzydcy, brudni
Co nie znają Boga.

Nie mają miłości,
W oczach tylko żal,
Ich życie przypomina
Jakiś w piekle bal.

autor

Sylwiawitch

Napisany: 2007-03-23 Dodano: 2007-03-23 22:43:30

Ten wiersz przeczytano 381 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie