Ucieczka

Chciałbym siedzieć z boku.
Nieporuszony, odwrócony.

Bo każdy ma chwile pustych myśli.
Dreszcze przechodzą po cienkich linach.
Odruchy wymiotne prosto z głów.

Na ostrzu noża spacerując.
Biegnąc po ostrych krawędziach życia.
Po cienkich cieniach światów.

Przed oczami ognisk tańcząc w ciemnościach.
Zapomnieć, zabić, zniszczyć.
Ostrością spojrzeń światła.

Starając się uciec po cienkich linach.
Po strużkach krwi, wprost w ciemność.
Po śladach strachu, zostawić je za sobą.

Wszystko ma być czyste, tak czyste jak pierz.
Jak pióra ciemnych ptaków.
Ostateczne rozwiązania, ostateczne drogi.

autor

Quvill

Napisany: 2007-06-26 Dodano: 2007-06-26 17:57:16

Ten wiersz przeczytano 536 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie