Ucieczka
Zwykli ludzie cierpią
wspominając o ciemności
ciemno kolorowe papiery pamięci
złapały promień
wiatr wznosi serce
wyobraź sobie że tańczysz
i oddychaj
wysilić się do uśmiechu
spojrzeć w niebo
mają rację
inaczej czuć słońce
fantazyjne lasy miodowej rosy
w nocny brzask
kropla za kroplą
zwycięstwo to wygrana
widzę ja spoglądanie
nie potrafię uwierzyć
bo patrzę
dokąd idę a gdzie szedłem
to co złe
nie można używać do innego
niż to co
powinienem nie lubić
Komentarze (43)
Troszkę zawile, ale tak już jest, ze nie zawsze mam
to, o czym marzymy.Myślę, ze zbyt często przeskakujesz
z jednej osoby na inną:np.wyobraź sobie, że tańczysz i
oddychaj. Ale może to tylko ja tak odbieram
Z uśmiechem łap głosik Paweł-:)
Pozdrawiam
Jak się nie ma co się lubi, to się lubi co się ma. Ok.
Zamyśliłam sie nad wersem'dokąd idę a gdzie
szedłem"-nieraz drogi się pomyli i prowadzą w innym
kierunku.Pozdrawiam.
Są rzeczy, które człowiek nie powinien lubić,a lubi i
odwrotnie. A do nieba już się uśmiechnęłam.
Miłego popołudnia.
Damahielu, już przyzwyczaiłam się do Twojego stylu
pisania, wczytuję się w treści wierszy, by odnaleźć w
nich cząstkę siebie i to mi się czasem udaje :)
Jak dla mnie trochę zakręcone, ale podoba się :)
Intrygujesz Pawle a wiersz pełny refleksji!
Pozdrawiam na udany dzień i dziękuję za koment, też
jestem dumna z Chopaków!
refleksyjnie filozoficzną masz chyba duszę ...
Dużo refleksji...:)
jak inne anioły Damahielu kochany
zagubiłeś się w wywodach..
i jesteś zakalapućkany
Cierpienia są częścią życia.
Używam to, co lubię - przeważnie
U mnie uśmiech jest zawsze , nie wysilam się
Pozdrawiam :):)
Miłego dnia:)