Ucieczki

Odys by wyjść cało z cyklopa jaskini,
Przebrał towarzyszy w niewinne owieczki.
Tymże to podstępem precedens uczynił,
Jak można , gdy trzeba, zapragnąć ucieczki.

Mojżesz gdy prowadził do ziemi wybranej,
Faraona zgubił otwierając morze.
Bo wybrał on sztuczki przez boga posłane,
Jak można dać nogę, by nie było gorzej.

Casanova także przez rogaczy gnany,
Za swoje zdobycze brane od niechcenia.
Myślał jak ten motłoch zostawić przegranym,
Życie zaś ocalić, bo daje marzenia.

A dzisiaj tak trudno z partii odejść całym,
Pożegnać przywódcę nie raniąc mu dumy.
Bo stwierdzi że jesteś w swym rozumku mały,
I że postradałeś wszelakie rozumy.

Zrobi za idiotę, przekręci myślenie,
Ogłosi publicznie żeś zmysły zatracił.
I w ten oto sposób przepadnie istnienie,
Zniknie człowiek nagle, opuści swych braci.

Był Odys i Mojżesz, także Casanova,
Opowieści takich historia zna wiele.
Każdy tworzył nowe, nowe chciał budować,
Ale jak to życie, skończyło się w dziele.

autor

Grand

Napisany: 2010-08-22 Dodano: 2010-09-14 12:54:23

Ten wiersz przeczytano 461 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie