Uczę się żyć*

*uczę się żyć od nowa po upadku.

Już decyduję o swoim losie,
już świata tego poznaję takt.
Opieram się na własnym głosie,
z moim sumieniem zawieram pakt.

Wsłuchuję się w serca mego bicie,
niczym w symfoniczną pieśń.
Powoli odgaduję co to życie
i całą jego poznaję treść.

Dziś do szczęścia nie trzeba mi wiele,
wiem, że o swoje trzeba się bić,
a w tym pomogą mi przyjaciele,
kiedy po prostu uczę się żyć.

Powstałeś, choć upadłeś. Odżyłeś, choć umarłeś.

autor

s@motn@15

Napisany: 2006-04-12 Dodano: 2006-04-24 21:11:09

Ten wiersz przeczytano 425 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie