Uczuć i rozumu zaciekła przyjaźń

Gdzie stawić granicę między bodźcem a myślą?
Jak ciała oddzielić wolę od serca żądzy?

Trzewi namiętności lotne
Wylane pośród
Uczuć tak brudnych porywy
Jedność całości, całość bez jedności
Masa wyklętych przez cnotę głupstw

Impuls, akcja porywająca komórek pęki
Iskry między nimi krzesząca
Z nicości jakby tworzy myśl nie fizyczną

Do refleksji mnie to porywa
Na wzór muzyki do tańca proszącej
Chociaż za mały rozum z jego obrębem
Cielskiem szpetnym parkiet zajmując
Inszych możliwości nie dopuszcza
Inszymi gardząc tematami

Nie znajdziesz Boga swego w szaradzie tajemnic
W uczonych rozmysłach, między sacrum a nami

Mądrością pierwotną z natury
W prawa skuwając
Świata chaos wymuszony
Nagle coś zgubisz, zgubisz się raptownie
W masie wyklętych przez rozum głupstw

Pociąg tłusty i brutalny do ciała drugiego
Jego zapachów i faktury
Wydmie się nagle w pewnej miłości formie

Metafizyka tak realna
I tak się zjedna z naiwną naturą
Jakieś reguły – zbyt bliskie i fałszywe
Życie podłe w ryzach trzymają
Te same drogi nam podsuwając
Stale niczemu zaprzeczając

autor

Waryjat

Napisany: 2007-06-02 Dodano: 2007-06-02 12:49:56

Ten wiersz przeczytano 848 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie