Udawać muszę
Zapaść się pod ziemię
Lub może w górę wzbić
Choć miłość nie pisana
Może ktoś dopisze ją
Mimo tego wszystkiego
Serce rwie się do życia
A dusza udaje że śpiewa
Wieczorami duże zło
Rankiem jeszcze gorsze
Lecz nadchodzi taki czas
W którym szczęście bije
A w tym szczęściu pustka
Nie do wytrzymania jest
Czas jest taki by się dzielić
Szczęściem ale nie ma go
Krzyk, krew i rozdarta ja
Poudaję jeszcze trochę
Pouśmiecham się do lustra…
Życzę Wam wszystkim abyście nigdy nie byli samotni ...
autor
Forgiveness
Dodano: 2006-12-22 09:27:50
Ten wiersz przeczytano 551 razy
Oddanych głosów: 63
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.