UFNOŚĆ I WIARA
Wierzę, że wiatr w polu istnieje
Chociaż go nigdy nie zobaczę,
Gdy zgina drzewa i się śmieje
A wrona nawet nie zakracze
Chociaż jest cicho, ja to słyszę
Dziwnie mi nieraz w uszach dzwoni,
Jak mam opisać taką ciszę
Która bez przerwy myśli goni
Wierzę tej, która mnie wybrała
I w dobro, które dać mi może,
Całym mnie sercem pokochała
Samemu było znacznie gorzej
Ufam, że miłość w sobie mamy
Przecież należy w coś uwierzyć,
Nawet trudności pokonamy
Łatwiej się będzie z nimi zmierzyć
Wierzę, że spełnią się marzenia
Napełnię nimi wielką czarę,
Wtedy jest tylko sens istnienia
Gdy się nadzieję ma i wiarę
I ufam w dobroć Twoją Panie
Ktorej opisać nikt nie może,
Przygotuj kiedyś mi mieszkanie
A teraz chroń mnie, dobry Boże!
Jan Siuda
Komentarze (18)
Ładne na "dzień dobry" Janie.
Ufność i wiara splecione razem w jedność, czasami to
przepis na bombę.
:-)