Ukarana niewdzięczność

Zdawać by się mogło że sad drzewami porośnięty
Owocami jednorodnymi rok w rok plonować powinien
Wszystkie drzewa przecież tak samo zadbane
Przed sezonem ogrodnik dogląda z osobna każde z nich
By odpowiednimi środkami na czas je wesprzeć
I odpór dać szkodnikom wszelakim
A i przycinkę konieczną gdzieniegdzie jak lekarz wykonując
Zmniejsza podatność na przypadkowe gałęzi łamanie

Drzewu co życie swoje rodzeniu owoców poświęciło
Szacunek z pewnością się należy
Gdy z wiosennymi przymrozkami kwieciem obsypane
Martwi się o wszystkie zawiązane pączki
A klęsce suszy przeciwstawia każdą zaoszczędzoną kroplę wody
Którą zwilżyć pragnie najmniejszy nawet listek

Zbliża się w końcu czas zbiorów
A tu niespodzianka niestety
Pośród owoców nad wyraz okazałych
Które należycie wykorzystały otrzymane wsparcie
Są również i takie które przekazaną pomoc zmarnotrawiły
Lecz zwykłymi darmozjadami się okazując
Równości w traktowaniu się dopominają
Więc drzewo które je zrodziło
Z bólem serca gałęziami potrząsając
Pozbywa się niewdzięcznego balastu
By poświęcić się bez reszty tym najwartościowszym

To najdoskonalsza w przyrodzie praktyka

autor

owiga

Napisany: 2016-09-18 Dodano: 2016-09-18 19:19:52

Ten wiersz przeczytano 568 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie