Ukłony

Kłaniam się nisko przed Twoją mądrością.
Głowę pochylam przed Twym majestatem.
Jesteś mym Życiem, moją Miłością
Wiosną i zimą. Jesienią i latem.

Czymże ja jestem wobec Twojej wszechmocy?
Jakże bym mogła wpatrywać się w Ciebie?
Ty mnie ochraniasz we dnie i w nocy.
A ja? Ja mniejsza jestem niż gwiazda na niebie.

Lecz Ty mnie kochasz miłością największą.
Ty życie za mnie codziennie oddajesz.
Jam jest przy Tobie wciąż mniejszą i mniejszą
A Ty mnie kochać nigdy nie przestajesz.

Przyjmij więc moje skromne ukłony!
Tobie oddaję moje marne życie.
I każdą nocą i dniem utrudzonym
Będę Cię kochać i wielbić w zachwycie.

autor

Zawierucha

Napisany: 2009-06-07 Dodano: 2009-06-07 20:07:28

Ten wiersz przeczytano 727 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie