Ukojenie

Z rozmarzeniem... bardzo obrazowo
Pozdrawiam

Podoba się ten letni romantyzm!
Pozdrawiam :)

Dziękuję kolejnym Gościom za poczytanie i komentarze.
TZW, pszenżyto to zboże i to popularne.
Demono, pozwolisz, że pozostanę przy wersji
pierwotnej.
Miłego wieczoru :)

Mariusz, ach Ty romantyku+:) pozdrawiam serdecznie

Ładnie, te pszenżyty teżfajny neologizm.
Pozdrawiam:)

Witaj Mariuszu, podoba mi sie ten liryczny wiersz. Ze
względu na bliskość niektórych słow, proponowałabym
maleńkie zmiany. Mam nadzieję, że nie ingeruję za
bardzo. Pierwsza strofa brzmi plynnie, natomiast w
drugiej i trzeciej troszkę zgrzyta.

Zieleń ujęła w ramiona rozkoszy,
splątane ciała, przed słońcem chroni,
uwodząc chłodem,rozkosznie gładzi naszą białość.
Szepcze tak miło, a czas jakby zastygł.

Zwodziła aż do nocy, do księżyca przywiodła, który nas
sierpem od łąki uwolnił i poprowadził,
miłości wciąż głodnych,
ścieżką przez pola z chabrami, wśród pszenżyta.

Wybacz i potraktuj jako propozycje bez zobowiązań. Moc
serdeczności.

Można się rozmarzyć... serdeczności :)

Ładny wiersz romantyczny o miłości. Pozdrawiam
serdecznie.

przepiękna poezja ..
tylko miłość ,miłość się liczy:-)

Kasiu, Arku, Pawle, Dystyngowany Panie,
dzięki za poczytanie i uwagi.
Molico,
fajnie, że zajrzałaś do mnie po "zachmurzeniu" ;-)
Pozdrawiam :)

sorki za zaseplenienie; szczególnie...

Witaj,
fajnie się czyta - szcególnie między wersami...
Barwnie, romantycznie, erotycznie i nastrojowo.
Udanych dni i nocy.
Serdecznie pozdrawiam.

Dojrzale i z wyczuciem dobierasz słowa. Wiersz warty
przeczytania.

rozgrzałeś zmysły "płomieniu" :o)

a pszenżyto z echem szemrzyło -
to miłóść, to miłość, ... miłość.

bardzo...
pozdrawiam :)