Ulotna utopia

Figle fiołka aromantyzującego ze stołka naprzeciw monitorka;

Śniadanie, kawa, kościelna zaprawa
Taki obraz dzierży poranna oprawa
Łaskawe śniadanie doda sił
Łasy na kawę uważam bym się nie poplamił

Aromat jej, specyfika obyczajów niedzielnych,
Aromantyką swą wiele wierszy powoni
Będziem szukać po lasach z radością utopijnych piwonii
A w tej pogoni, radość lekkiego dnia śmiać się do kruków pozwoli

Metafizyczne fioletowe fluidy pobiegły już tam
Ja mam fioła i zaraz coś nowego w perspektywie klepanej dam

Zburzę w burzy uczuć kompleksy dam
Społeczne uciski, z cegieł wokół Antygony, ułożę trotuar dla dobrych pań
Zagubiony pierścień św. Kingi wydobędę z otchłani
Zwieńczę i naznaczę nim woskową pieczęć tych laur
Dla dnia, dla każdej z pań... nęcony wonią ich słodkich aur

Zza myśli wyodbywam fiołek i z przekąsem, bez dąsań,
Jak kotek miauczę "miau", kończąc maskotę tych zdań

autor

uUulotny

Napisany: 2006-10-22 Dodano: 2006-10-22 10:58:58

Ten wiersz przeczytano 542 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie