ulotność

Błyszczy na liściu klejnot srebrzysty
Zawisł na brzegu dech przeźroczysty
Załamuje słońca ciepłe promienie
Nagle znika jest tylko wspomnieniem

Obłok jak duch na niebie góruje
O swej przyszłości teorie snuje
Zapewne w tej chwili stracił nadzieje
Bo zbliża się powiew który go rozwieje

Biała piana na szczycie fali
Jak śniegu zaspa widnieje w oddali
Lecz gdy zanadto zbliży się do brzegu
Już nie będzie widać morskiego śniegu

Zając na ścianie uwagę rozprasza
Do wspólnej pogoni za cieniem zaprasza
Żywot niestety jest jego krótki
Bo deszczu zapowiedź i to są skutki

Balet w powietrzu liść z liściem wystawia
Niezwykłe przedstawienie oko zabawia
Rychło kurtyna z hukiem opadnie
Gdy ostatni liść na ziemię spadnie

Ona sprawiła radość i coś jeszcze
Przybyła nagle jak powiew z deszczem
Tak samo znikła z tym szczęściem znienacka
Bo to jest nieudana miłości schadzka

autor

nicość

Napisany: 2004-07-05 Dodano: 2004-12-06 23:48:23

Ten wiersz przeczytano 419 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie