Umarłam za życia

Umarłam – serce w ciąż bije…
Żyje – w beznadziei istnienia
Zatonęła w słodyczy oceanu.
Ocean opłacze moje myśli.
Frunę pośród ptaków, które nie chcą mnie.
Opadam na ziemię,
Robactwo mnie pożera od środka,
Wciągam dłonie ku gałęzią
Brak mi sił.
Moje ciało skamieniało…
Umarłam – oddech wciąż rozkoszuje moje płuca
Żyje – z nadzieją że odbiorą mi powietrze
A dadzą mi Ciebie

autor

Asteria

Napisany: 2006-08-25 Dodano: 2006-08-25 12:09:11

Ten wiersz przeczytano 655 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie