Z umiarem i sercem

Nie wszystko złoto, to co się świeci,
nawet gdy złoto, gwarancje żadne,
że z wszystkich, cennych rzeczy na świecie,
ono jest właśnie obiektem pragnień.

Sława, majatek, dostatnie życie,
a w duszy pustka i boli głowa,
pazerność niczym ten wąż kusiciel,
każe dla siebie wszystko zachować.

Oślepia chciwość i lęk przed stratą,
a otoczenie z pomrukiem cichym,
zawiścią żyjąc, czeka wciąż na to,
żeby utrącić ten okaz pychy.

Zachłanność sieje zamęt w rozumach,
gdy jeden tyje, to drugi chudnie,
trudno jest w życiu zachować umiar,
umieć się dzielić, jest jeszcze trudniej.

autor

karat

Napisany: 2012-04-19 Dodano: 2012-05-17 07:50:40

Ten wiersz przeczytano 794 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie