Z umiarem i sercem
Nie wszystko złoto, to co się świeci,
nawet gdy złoto, gwarancje żadne,
że z wszystkich, cennych rzeczy na
świecie,
ono jest właśnie obiektem pragnień.
Sława, majatek, dostatnie życie,
a w duszy pustka i boli głowa,
pazerność niczym ten wąż kusiciel,
każe dla siebie wszystko zachować.
Oślepia chciwość i lęk przed stratą,
a otoczenie z pomrukiem cichym,
zawiścią żyjąc, czeka wciąż na to,
żeby utrącić ten okaz pychy.
Zachłanność sieje zamęt w rozumach,
gdy jeden tyje, to drugi chudnie,
trudno jest w życiu zachować umiar,
umieć się dzielić, jest jeszcze trudniej.
Komentarze (18)
umiar - uuuu to trudne w realizacji - madre rady dla
wielu z nas - B.dobry wiersz
...bardzo piękny i mądry wiersz...
Samo życie, piękny refleksyjny wiersz. Cieplutko
pozdrawiam
trudno zachować umiar
lecz trudniej się umieć dzielić
mysle ze fajnie umieć się z kimś dzielić swoimi
doświadczeniami
lub dobrym słowem lub wsparciem
pozdrawiam:)
Bardzo mądry przekaz+++++
Pozdrawiam milutko :))
Madrosc Twoich slow, pochwalam. Dobry temat, dobry
wiersz,
Pozdrawiam.
Bardzo ładny wiersz.
Pozdrawiam:)
Zachłanność jest korzeniem wszelkiego zła. Prawdę
napisałeś w swoim mądrym wierszu.
Pozdrawiam :)
też lubie się dzielić..mądrosć słowa
Witaj Karacie - ja lubię się dzielić, nigdy nie miałam
z tym problemu.Wiersz jak zwykle u Ciebie z mądrym
przesłaniem miło Cię znowu czytać:)Pozdrawiam ciepło:)
ładny i mądry wiersz, dobrze napisany pozdrawiam
Super. Pozdrawiam.
Prawda.
Prawda, ale to nie MY, to ONI :))
Pozdrawiam.
oj, tak... każdy powinien sobie teraz zadać to pytanie
jak u niego z umiarem i dzieleniem się... jak zawsze
mądrze :-)