O umieraniu

Maniacy umierają samotnie
Puste piwnice, wilgoć na ścianie,
Piwo w butelce litrowej.
Hałas, hałas, hałas…

Żadne haiku nie pomoże,
Kąsanie przewin
Nie ma Buck’a Mulligana.
Brednie

Ciemność na siódmym zakręcie w umyśle
Tylko stary dom i arabskie koszmary
tak umierają maniacy
a potem świeczki w oknach,
czarne ubrania

Oczy płaczą cierpkimi łzami
kiedy kroisz cebulę w kuchni ciemnymi wieczorami,
tyle romansów
Każda nowa idea zaczyna się na dnie
butelka Półlitrowa

Najłatwiej jest…
napić się i wyrzygać o świcie.
Każda nowa idea zaczyna się na dnie

Ile stron ma dno
Dno dniste muliste, tam się urodziłem
Rodząc się umierają maniacy
podłączeni do świata przez łącze USB.

autor

Michał Pajek

Dodano: 2006-10-27 11:27:03

Ten wiersz przeczytano 425 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie