Umiłowana istota niejedno ma...

Wietrzyku,
co mnie subtelnie budzisz
wionąc swym ciepłym oddechem
w mój niewinnie zarumieniony policzek
i urzekająco niedomknięte, karminowe usta...

Zefirku,
który tak powoli i delikatnie
wkradasz się pod mą pościel,
by powiewem swym sprawić,
że me ciało okryje się dreszczem...

Wiaterku
mój Ty uroczy,
o którym całą tę czarowną noc śniłam
spraw, bym budząc się nie zapomniała o tym,
aby obdarzyć Cię zniewalająco-słodkim uśmiechem,
który rozpromieni nieśmiało wschodzący poranek
da nam siłę na walkę z przeciwnościami losu,
który kryje w sobie niezwykłą moc tworzenia,
osuszy łzy tęsknoty, smutku, samotności,
poruszy nasze serca, rozjaśni nasze dusze
i wleje w nas nieskończoną miłość...

Wiej nieustannie w mym kierunku... :-) ...*...*...........*....*... .*........... .*............*. ..*..........................*.. .... *.. .............. ...*.... .........*............*......... ..............*..*..............

autor

M :-) M

Napisany: 2006-08-02 Dodano: 2006-08-03 00:25:54

Ten wiersz przeczytano 445 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie