Upadek

Dobra refleksja nad przemijaniem.
Pozdrawiam pogodnie:)

Sari ! Ja jeszcze nie mam schyłku. Pozdrowionka;

refleksja czasu
i klimat przemijania
zatrzymuje

Bardzo ładny wiersz o przemijaniu.
Pozdrawiam serdecznie.

Drzewa co niejedno widziały czują najlepiej smutek
przemijania..
Pozdrawiam:)

Smutno i nostalgicznie...Pozdrawiam.

Masz rację Aniu wszystko powoli przemija lecz jedno
nie - Miłość jeżeli jest prawdziwa.Pozdrawiam buziaki
+

Bardzo piękny obrazek choć nostalgiczny... Pozdrawiam
:))

Zatrzymujesz, zmuszasz do refleksji, to prawda, zimno
króluje a świecie.Piękny i mądry "motyl" z bogactwem
metafor.Pozdrawiam i uśmiech zostawiam :-)

smutny jak przemijanie ..czy upadek człowieczeństwa
...są ludzie i ...ludziska ..bardzo dobry wiersz -
pozdrawiam:-)

Upadek człowieczeństwa, aż tak źle.. Smutny.Pozdrawiam

Smutny, ale podoba mi się. Pozdrawiam

Pomilczę - też jestem u schyłku.
Piękny, choć nostalgiczny

Cieszę się, że Cię znowu widzę siostrzyczko:)))

Wiersz świetny, tytuł dla mnie jak znalazł:))

Napisz też coś o nadziei Kochana, o takiej co potrafi
z upadku podnieść, mocno napisz, tak żebym nawet pod
pancerzem w końcu poczuła...

Przytulam Cię do serducha...albo nie - lepiej jak ja
przytulę się do Twojego, bezpieczniejsze jest i tyle w
nim radości, będzie fajnie, ciepło i miło:)))

Całuski Aniu:***

Tak nasz cudowny świat płacze nad brakiem
człowieczeństwa w ludziach. Świetny temat i wiersz. W
ostatniej strofie "w wszędzie" chyba to "w"
niepotrzebne. Pozdrawiam +