Upadek

Jak nisko trzeba upaść,
upodlić się bez miary,
by oczy móc otworzyć i nabrać,
w końcu wiary?

Z dnia na dzień - pogrążony,
to męczy, raczej... dusi!
To ciężar, brzemię,
które odciaska ślad w pamięci...
to przeszłość - nic innego - "pomogła"
dotknąć dna...
W mym życiu egzystancja,
a wraz z nią? - pusty świat.

Tak bardzo chciałbym umieć już
odbić się od dna...

Ludziom, którzy dotknęli dna...

autor

Michałek

Napisany: 2006-01-06 Dodano: 2006-01-06 00:29:17

Ten wiersz przeczytano 687 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie