Upadek Uczuć
Patrzę w górę widzę niebo,ale na nim brak
mego słońca ono zgasło,znikło,przeminęło
zupełnie jak coś we mnie.
Odczuwam stratę ale taką niczyją jakoby
wypadło ze mnie serce,i przestał bym
czuć,miłość do życia.
Wieje wiatr zimny jak nigdy dotąd,wszystkie
ścieżki prowadzą do nikąd.
Las?Czy sklepi me myśli?
Sam tego nie wiem,zali one
zginęły,przepadły na zawsze jak kamień w
wodę wpadły,wbijając się w gęstą warstwę
mułu.
autor
SL0022
Dodano: 2019-11-23 13:08:28
Ten wiersz przeczytano 665 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Czytam na różnych portalach wiersze młodych ludzi i
widzę że są coraz bardziej przygnębieni, smutni,
apatyczni. Piszą o śmierci a nie o życiu o smutku,
tęsknocie, a nie o miłości i radości. Jestem
zdruzgotany, takim postrzeganiem rzeczywistości.
Witam na Beju w debiucie i życzę Ci SLoo22 weselszych,
optymistycznych wierszy.
Wszystkiego Dobrego.
Wiadome,że ten wiersz jest Ironiczny,tajemniczy ma
swoje drugie znaczenie.
Sam sobie zaprzeczasz. Skoro wszystkie ścieżki
prowadzą do nikąd, to jakim cudem tu trafiłeś?! ;)
Pozdrawiam autora.
Witaj!
Smutne wejście (utrata miłości zawsze przygnębia)