UPITY SEN

Tysięczny dzwonek obudził Cię
To z wyra powstał dla Ciebie dzień
Oczy co widzą przez szpare cień
Odrzucą w kąt zarżnięty sen

Boisz się nocy boisz się dnia
Sięgasz już teraz samego dna
Flacha to ogień Ty jesteś ćma
Pociągniesz z gwinta złotego szkła

Ustał już kac, natrętne drżenie
Następna seta i ukojenie
Byle zapomnieć utopić żal
Zapomnieć miłość byś nie wpadł w szał

Następny koleś następne szkło
Byle do nocy na samo dno
Już nie pamiętasz o co to szło
Już nawet nie wiesz za co i kto

Zabiłeś myśli następny dzień
Następną noc zarżnięty sen
Przepity lęk nie skończy się
Tak bardzo nie chcesz by budzić Cię

Skończone życie byłaś nim TY
Zamknięty rozdział zamknięte drzwi
Umarły kwiaty miłości kicz
Nie ma już Ciebie nie ma już nic

autor

MYSZAK

Napisany: 2006-01-20 Dodano: 2006-01-20 11:12:17

Ten wiersz przeczytano 509 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie