Z upływem czasu
z myślą o kobiecie
Wiosną była pączkiem różu jabłoni
w pełnym rozkwicie. U schyłku lata,
już nie dostrzega opadających liści
ubożejącego z dnia na dzień drzewa.
Wykąpana w deszczu i słońcu, złotej
renety skórka się rumieni. Dojrzewa,
by stać się rozkoszą dla podniebienia.
autor
_wena_
Dodano: 2015-08-29 17:09:12
Ten wiersz przeczytano 4144 razy
Oddanych głosów: 93
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (119)
piękna melancholia ...codziennie bliżej do jesieni
każdemu z nas:-)
pozdrawiam - miłego:-)
Ech życie jesteś jak pory roku
Dziękuję miłym gościom za wizytę, miłego wieczoru Wam
życzę :)
ups - z wrażenia pomyliłam, miało być - za piękną
prozę :)
Arku, dziękuję piękną za prozę, jestem nią oczarowana
:))
Pięknie.
Miłego wieczoru Weno:]
Widzę,że nie tylko ja lubię renety,
też mam mini o niej,bardzo zgrabnie napisałaś o
zmianach życiowych w kontekście przyrody,
piękne jest to dojrzewanie na dłoni,bardzo mi się
Twoja mini Wandziu podoba.
Miłego dnia życzę:)
Złota reneta - pyszny owoc z krainy dzieciństwa
powraca w Twoim wierszu +)
idzie wiosna pełnym krokiem subtelna piękna i radosna
ona pięknym kwiatem gdy się odda zjawi się lato ono
zaś jest pełne słońca wszystkie chwile są gorące po
nim przyjdzie jesień w mak rozniesie wszelkie żądze i
dopowie ja tu rządzę przynoszę czas zadumy czas
zadziałać też rozumem i pokornie ustąpi miejsca
zimie...
Fajna mini Wandziu:)już powolutku widać jesień:)
Cieplutko pozdrawiam:)
Podoba mi się. Fajnie o życiu.
pięknie!
samo życie... jesienniejemy:)
Ładna melancholia i miniaturka:-) . Pozdrawiam:-)