Upojenie

Wysyłam sygnał S.O.S do świata
Z serca którego ran nikt nie łata
Samotna jak liść tęsknię za śniegiem
Zmęczona życiem prowadzonym biegiem

Deszcz bębni w szybę niemiłosiernie
Słucham go pusto, milcząco i biernie
W mieście z tęsknoty wyjącym bez przerwy
Cisza tak kojąco działa na nerwy

Będąc wciąż kimś, kto jest zamknięty w sobie
Udawać radości po prostu nie mogę
Próbując wyzwolić się z życia w cieniu
Myślę bez przerwy o słodkim upojeniu

autor

Princeton_gerl

Dodano: 2007-08-27 20:57:21

Ten wiersz przeczytano 362 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie