Upust

Czemu muszę się tak smucić,
Oraz płakać też żałośnie.
Chciałbym upust dać swej chuci,
Która we mnie ciągle rośnie.

Już nabrzmiała niczym dynia,
Pęknąć może też niebawem.
Kogo za to mam obwiniać,
Kogo sądzić za tą sprawę.

Kiedy się nadarza chwila,
To nie widzę niczym krecik.
Jakiś opór mnie przyszpila,
I w odwrotną stronę leci.

Później bolą wszystkie członki,
Oraz członek innym równy.
Przykre słowa od mej żonki,
A to powód bólu główny.

Potem tylko smutku nutki,
Oplatają całe ciało.
Robię wówczas się malutki,
Większym jednak by się zdało.

Z żalu leję łzy szalenie,
Wiem że radość mi nie wróci.
Tak wyglądać ma cierpienie,
Kiedy brak upustu chuci.

autor

Grand

Napisany: 2012-10-20 Dodano: 2012-10-21 09:26:21

Ten wiersz przeczytano 679 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie