urodziny...

Wieczna ciemność...

dzień bez nocy ...

noc bez dnia ...

życie bez śmierci ...

śmierć bez życia ...

Anioły we mgle połyskują bielą swych szat

Dusze zmarłych w swych pogrzebowych strojach

Ludzie, którzy widza więcej niż by chcieli

Demony wyklęte opuszczają swe podziemne siedziby

wszyscy oni śpieszą na ucztę

ucztę pamięci...

ucztę ku czci Śmierci...

Czarnej Pani, która ich wszystkich łączy

bo dziś obchodzi swe urodziny

I zasiadają oni do wspólnego stołu

odwieczne waśnie zostawiając

na progu Czarnego Dworu.

I rozpoczyna się uczta

choć solenizantki jeszcze nie ma

Ona ciągle trwa w swej odwiecznej podróży

po Ziemi by towarzyszyć tym,

co rozstaja się z życiem,

by żyć we mgle wspomnień

Słychać toasty na cześć Czarnej Pani

I nawet Niebo spojrzało łaskawym okiem na te wydarzenia,

bo Czarna Pani Wierna służebnicą Jego

A Ona...

Ona smutna stoi przy łóżeczku małego chłopca...

patrząc na rozpacz jego rodziców,

którzy muszą przedwcześnie oddać go pod Jej opiekę

I zabrała duszę dziecka ze sobą.

Tylko jedna łza spływająca po Jej policzku

była rysą w jej kamiennej masce

obojętności......

autor

Baraka

Dodano: 2007-03-22 11:21:33

Ten wiersz przeczytano 947 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie