Uśpiony skarb
Utkwiony sposób na życie
Woła gdzieś w martwym punkcie
Mija go cel podąża zeń
Próżny wyznacza swój znów dzień
Produkt zrodzony a tu brak
Tej woli by zaistnieć wszak
Ożywić śpiący serca żar
Miłości skarb ten boży dar
Daj wiarę sile uczucia
Płyń krainą marzeń chwil bycia
Siebie całą duszą wart dać
I ciebie będzie ktoś kochać
autor
Gaudium cum pace
Dodano: 2008-01-06 09:49:44
Ten wiersz przeczytano 522 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
dar boży... miłosny dla nas wszystkich, pozdrawiam Cię
Pawle:)
bardzo oryginalnie napisane.Podoba się:)
Pawelku , uratowales tym wierszem moj wieczor , za
Twoja madrosc zechcij przyjac wielkie DZIEKUJE !!!!
Bogna
Ten wiersz poruszyl mnie hmmmmm a te slowa mowia same
za siebie jaka madrosc z nich przemawia „Ożywić
śpiący serca żar
Miłości skarb ten boży dar ”...bravo! z
usmiechem:)
Wiersz pełen nadziei ciepły .Nadziei która nie wie
dokad zmierza.
Aby cos osiagnac,trzeba tez dac cos z siebie.Nie wolno
sie zamykac na uczucia.Madry i z nadzieja wiersz.
Wiersz ciepły i pełen nadziei. " Daj wiarę siłe
uczucia " czy potrzeba więcej. Dziękuję...