Utracona nadzieja

Ciężko to mówić. Odebrałeś mi sens istnienia. Podarłeś na strzępy ostatnią nadzieję. ;(

Widzę swą twarz w lustrzanej szybie,
Samotnie płaczę wraz z mym odbiciem.
I choć bojaźliwie to jednak tęsknie,
Spoglądam przez okno wsłuchując się w ciszę mroku.

Upadające uczucia niczym liście na jesień,
Wzburzone emocje jak morze w czasie sztormu.
Tajemnicze myśli ukryte w ciemnościach nocy,
Stęskniona dusza jak niebo bez słońca.

Utracona nadzieja,
Na serca ponowne zabicie.
Szczęścia mego krótkie chwile,
Na łez gorzkich smak zamieniłeś.

Poświęcam Tobie każdą chwilę, każda myśl a Ty nie chciałeś dać mi chociaż 15 minut. ;(

autor

TajemniczaGejsza

Dodano: 2007-08-24 00:20:41

Ten wiersz przeczytano 3019 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie