uzaleznieni od strachu

jak się ktoś przyzwyczai,
to bez drugiej - ani, ani...
chciałby może i udusić...
ale może się zakrztusić?
Pozdrawiam serdecznie

Witaj Droga Smutna:-) bardzo się cieszę, że znajdujesz
czas, żeby nie wyjść z wprawy i piszesz nadal wiersze,
pozdrawiam Cię bardzo serdecznie i wracaj jak
najszybciej na "stare śmieci":-)))

nostalgiczne uzależnienie
takie zdarzenie i fakt wielu dziś dopada
czas to zmienić
wiersz piękny

Witaj Smutna! jak Tobie tam w tej Hameryce? nie masz
polskiej klawiatury widzę! ja też piszę na tablecie i
fatalnie mi wychodzi! Pozdrawiam cieplutko:)

Ech, życie, bez tej udręki nie powstałaby sztuka,
napisałby się taki zacne wiersz:)))

treść w zrozumiałej, niezagmatwanej formie. Podoba mi
się.:)

Ładnie, niezwykły i prawdziwy wiersz. To prawda trzeba
najpierw
wyzwolic się od siebie, ale jeszcze zależy z kim się
jest. Pozdrawiam cieplutko.

Oczywiście w komentarzu miało być "kącie" a nie
"koncie"(choć te pewnie też mają osobne) :))

Prawdziwy opis związku dwojga ludzi, którzy żyją obok
siebie, z przyzwyczajenia i strachu przed samotnością.
Myślę, że gdyby
wyciąć fragment od "słowa wypełniają" do "walka mózgu"
wiersz by zyskał. Myślę też, że
w trzecim wersie powinno być
"a każde w innym koncie" zamiast "a każdy"(wiersz
opowiada o związku hetero a nie homoseksualnym). Mam
nadzieję że autorka wybaczy mi, te czytelnicze uwagi.
Miłego dnia.

"Udręka życia" ..cóż tu dodać.
Słonecznego dnia- słońca tam u Ciebie ,jak to na
Florydzie, pewnie nie za wiele.

życiowy smutny temat pozdrawiam

choc klimat nie napawa optymizmem, temat z życia
wzięty...pozdrawiam

C

"Zagnało" Cię aż do Tampy na Florydzie. Rzeczywiście,
wiersz smutny ale prawdziwy. Pozdrawiam serdecznie

Ot smutny obrazek, zdarza się nierzadko, że prawdziwy.

Dobry wiersz
Pozdrawiam:)