UZDROWIONY

Kiedy choroba, rzuciła mnie na drewniane łoże,
a świadomość odpływa w otchłań bez końca,
w mózgu moim wyświetliła się łąka i kwitnące zboże,
lecz w obrazie tym panuje ciemność ,brak jest słońca.
Więc po omacku błąkałem się ,szukając drogi,
mijałem śpiące domy, wioski ,mijałem śpiące jeziora
i nagle na pół nieprzytomny natknełem się na damskie nogi.
Podniosłem głowę do góry i słyszę - obudzić się pora.
Zmęczony ,zmarznięty uchylam oczy i oczom nie wierze,
ja leżę w białej pościeli w swoim pokoju i łóżku drewnianym.
Twarz ukochanej to świadomość ,która do mnie wróciła
a jej szczera miłość pokazuje jak może pomóc zakochanym.
Dzisiaj jestem wesoły i trzymam ją za ręce,
całuje bo ją kocham w dożywotniej podzięce.

autor

wojtek W

Napisany: 2007-03-16 Dodano: 2007-03-18 16:51:36

Ten wiersz przeczytano 645 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie