Verum-Necrum

"Jestem nędzarzem. Mam tylko marzenia. Rozsiałem je u Twoich stóp. Stąpaj lekko, gdyż stąpasz po moich marzeniach."

Obudziłam się, to na pewno ja i na pewno Ty,
Tak słodko wtuleni, jak za dawnych dni.
Jednak coś jest nie tak, czuję wielki ból,
Teraz wiem to nie śniło się mi.

Noc ogników, takich cudnych barw,
Dniem śmierci czy narodzin okazała się?
Motyle nie powstały z larw,
Wszystko zmieniło nagle się.

Na kamieniu do grobowca podobnym,
Krzyczałam i do nieba otwierałam ręce,
Czułam jak serce pęka na pół,
W strasznej agonii, w miłosnej męce.

Skrzywdził, zabił – świadomie bądź nie,
Zaklinam niech nie robi tego więcej !
Niech z okrutnej przeszłości aury zbudzi się,
Niech kocha szczerze i najgoręcej.

Zegar umarł – chciałabym żeby ożył znów,
W końcu wybaczanie to największy dar.
Mam jeszcze trochę sił na drugą szanse,
Mogę zapomnieć, unicestwić ten gorzki czar. (Ostatni raz...)

Czy warto? Czy on będzie tego chciał?
Nie wiem, boję się – co przyniesie mi los,
On w swoich dłoniach moją dusze miał,
A teraz ma serce tak mocno krwawiące.

Przyjaźni nie zniszczy nic - jeśli szczera jest,
Więc o całkowitej stracie tu nie mowa.
Trzeba czasu by zastanowił się kim dla niego mam być,
Choć ja zawsze skoczyć za nim w ogień będę gotowa….

Czasem jest iskierka nadziei i czasem mozna coś jeszcze uratować. Choć szkoda, że tak brutalnie się to stało. Jednak to co najważniejsze nie zostało naruszone.

autor

Toćka

Napisany: 2006-12-31 Dodano: 2007-01-01 10:40:42

Ten wiersz przeczytano 748 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie