*Wakacyjny smutek*

Dzisiaj wracam kolejny raz,
Lecz nie dlatego, że sie chmurzy,
Lecz dlatego, żę się boję,
Że życie nie będzie mi się dłużyć...

Że ja tak naprawdę szans nie mam wcale,
W półmroku szeptem stworzonym marzeniom,
Dać tą iskierkę, nadzieję, mój talent,
Dać im się spełnić, odetchnąć natchnieniom,
Dać się zapomnieć, zaistnieć w tej ciszy,
Ulecieć, gdzie diabeł dobranoc mówi,
Wykrzyczeć, gdy nikt szczęślwy nie słyszy,
Gdzie nawet ślepiec sie nie zgubi...

I dać im dotknąć tego anioła
I dać spełniać się bez granic...
Ale jak, kiedy ziemia woła?
Kiedy los szary ma mnie za nic?
Co z tego, że piszę, kiedy brak efektów,
Robota Syzyfa przestała mnie cieszyć,
Dlatego wracam do punktu wyjścia,
Dlatego tak bardzo mi sie śpieszy...
------------------------------------------- ----
Szczawnica

Tak...środa jedenastego... Czasem pomagając komś bardzo się cierpi...

autor

Zalovana Martuś

Napisany: 2007-07-11 Dodano: 2007-07-21 19:13:28

Ten wiersz przeczytano 510 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie