walka z nim..

Niechętnie otwieram oczy, przekonana o konieczności walki kolejnego dnia.
Przed oczyma znów ten moment, powracający każdej godziny ze zdwojoną siłą.
Uczucie rozbicia rozdzierające serce na pół, powodujące duszność zakrapianą lękiem.
Piętno inności, niedające o sobie zapomnieć.
Ciało naznaczone chorobą.
Niełatwa egzystencja, którą można pokochać, za cenę życia.
Kompromis, ustępujący jakości.
Serce miotające się bez końca po linii życia.
Coraz wyraźniej widać jej koniec.
A ja coraz bardziej nieobecna.
Codzienne myśli błądzą coraz dalej, drążą coraz głębsze zakamarki duszy.
Umykają kontroli, rozgrzeszają czyny, przebaczają, wspomnieniami karmią rzeczywistość.
Odrzucając nieuchwytną przyszłość, sugerują, że mój czas nastał.

autor

Petuniacot

Dodano: 2009-10-06 13:47:36

Ten wiersz przeczytano 544 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie