Warto żyć
Czuję się jak ten żuk przewrócony do góry
nogami.
On walczy... walczy by wstać.
Też zaczynam się dźwigać... próbuję
wstać.
Dziś wiem, że nie jestem sama.
Tak... chcę podziwiac lot jaskółki i piękno
motyla.
Chcę schylać się nad tym żukiem
By pomóc mu wstać...
Do ludzi przewrotnych... zachłannych
odwrócę się plecami
Nie muszę przecież żebrać o ich
względy...
Dziś jestem silniejsza...
Dziś wiem, że nie jestem sama.
autor
przegrana
Dodano: 2006-06-26 17:05:07
Ten wiersz przeczytano 559 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.