Wątpliwości małości

Ja nie myślę, tylko tak sobie piszę,
bo jak zacznę, to się jeszcze wyda,
że ja nie mam myśli, jestem od wewnątrz pusta.
Wtedy będzie wstyd, policzek zaczerwini się
i nikt nie wybaczy mi, że tak samolubnie wygłupiłam się.

Więc w sumie może lepiej nie pisać,
poddać się i z falą oddychać,
biec z nimi do autobusu każdego ranka,
przewracać papierzyska zza okienka
i zaglądać do żółtego garnka?

Może lepiej jest przechodzić obok niebieskiej hortensji
i nie śpiewać o jej bławatnej rtęci?
Może lepiej zapomnieć chmur wstęgi,
nie gonić motyla wygladającego jak siostra tęczy?
Może lepiej osunąć się w zatężonej szarości dni zwiędniętych?

Ja nie myślę, tylko tak sobie piszę,
bo jak zacznę to się jeszcze zniszczę,
ukrzyżuję siebe Waszym światem,
który dawno nie jest już moim bratem,
stał się raczej ciężkim batem,
który nad głową bezbronnych łoskot dźwiga.

autor

LenaLaut

Dodano: 2007-02-02 12:30:59

Ten wiersz przeczytano 443 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie