Bezsilnosc

I znów ktoś odszedł, zatrzasną drzwi,
tak je zamkną że nie pomoże już nic,
ani wytrychem, ani słowem złym,
zamknięte szczelnie, nie warto w nie bić.

Ten ktoś musiał strasznie ciepieć wsród nas,
byliśmy ślepi, czy zwiódł nas czas?
Jak można było przeoczyć ten strach,
co mu kazał zamilknąć jak głaz?

Teraz pod drzwi kwiaty ścielecie,
łzami karmicie bólu donice,
czemu wtedy nikt mu nie wytłumaczył,
że w życiu jak w tańcu,
tysiące figur trzeba przebrnąć z uśmiechem!

I znów ktoś odszedł zatrzasną drzwi,
tak nimi walną, że poleciał tynk,
ze złością patrzymy na ten niemy krzyk,
krwawiące serca pozostawił i znikł.

autor

LenaLaut

Dodano: 2007-02-01 12:21:04

Ten wiersz przeczytano 587 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie