Wdzięczność róż...

Zobacz ogrody z czerwonych róż,
w smukłych sukienkach,szkarłatem
ścielącym, tulą się razem na kląbach
z nadzieją, przed zimnem płynącym
z zachodnich wzgórz...

Róże wciąż cierpią,straszne katusze,
z bezgłośnym szlochem pomocy
wzywają,przybądz wybawco nasz
ogrodniku,zasłoń nas kloszem
niech zimno dręczące już nas opuści

ogrodnik czule róże otula,zbiera z
nich rose,nadzieją napawa, szkarłatne
płatki z miłością spina, one mu
za to z wdzieczności śpiewają

wciąż pochylają czerwone pąki
muskają ducha swym aromatem,
szepczą rozkoszne miłości słówka,
oczka puszczają zalotne kwiaty

Tak szczere serce,miłość,oddanie
potrafi wznieść się ponad wszechświatem
wskrzesić do marzeń samotne dusze
porwać do lotu, zachwycić światem.

2.04.2007

autor

Jastrząb46

Napisany: 2007-04-02 Dodano: 2007-04-03 00:22:15

Ten wiersz przeczytano 437 razy

Oddanych głosów: 34

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie