Wędrowcy
Metropolia umarłych
gdzie krzyży niezliczoność
jest miejscem zadumania
czasami niepokoju…
Tu zamieszkali wędrowcy
którzy do celu doszli
nie wiedząc po co? dlaczego?
słońce nie będzie ich gościem…
Choć różnorodność wszelka
oni u Pana jednacy
ich łuczywa pogasły
pogrążając bliskich w rozpaczy…
Plan życia szyfrem spisany
klucz dzierży sam Planista
to dobrze, że nie człowiek
przynajmniej sprawa czysta…
autor
Oksani
Dodano: 2015-09-30 20:29:44
Ten wiersz przeczytano 1110 razy
Oddanych głosów: 30
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (39)
Całe życie wędrujemy tylko gdzie my tak naprawdę
idziemy?
Ciekawa refleksja.
Podoba mi się Twoja celna refleksja Celino:)
pozdrawiam
Celinko, dzięki za wskazówkę masz rację postaram się
unikać dydaktyzmu, pozdrawiam:-)
Dobra refleksja i ciekawa
Pozdrawiam Oksani:-)
Ja mysle troche inaczej. Wydaje mi sie, ze mamy
okreslony czas naszego pobytu tutaj a trase wedrwki
wyznaczamy sami. Oczywiscie mamy mape i drogowskazy
ale jaka wybierzemy droge zalezy od naszej wolnej
woli. Pomimo roznicy zdan, wiersz bardzo mi sie
podoba. Serdecznosci.
Ciekawa refleksja, Celinka, z ktora sie zgadzam.
Czlowiek, jest sprzedajny, dobrze, ze nie trzyma, tego
klucza w swoich rekach.:)
Pozdrawiam popoludniem, milego wieczoru, zycze.:)
Dobry ale dla mnie bez 4-ej zwrotki. Unikamy w
wierszach dydaktyzmu. :)
Masz rację Celinko,że
ten plan nie od nas do końca zależy,ale może częściowo
jednak tak.Ciekawy przekaz,tylko trochę inwersje mnie
rażą, np -
gdzie nieskończoność krzyży,
albo tu spotkali się wędrowcy,
wybacz,że o tym piszę,sama też niestety popełniam
inwersje,
ale wiersz jako całość mi się podoba:)
Pozdrawiam serdecznie :)