Wedrowka

Mrocznym wedrowcem nazwac mnie mozna, gdyz mroczna wedrowke obralem.Odkryc tajemnice mego umyslu, odkryc kim jestem chcialem, lecz zbladzilem.
Ciemnosci czelusci mnie spowily i sprawily, ze cierpialem.
Doline niesmiertelnych poznalem, i dusze ich tam uwiezione, kazde z nich wolnosci spragnione.
Dolaczyc do nich chcialem, one mi odmowily, podroz ma kontynuowalem.
Ciemnosc przyjacielem mym sie stala, jasnosc zas
wrogiem.Czemu tak sie stalo, czemu tak zbladzilem
tego nigdy sie nie dowiedzialem.
Brak nadzieji, ze powrotna odnajde droge sprawilo
iz bladzilem dalej.W mrok sie coraz bardziej zaglebialem, czym jest strach prawdziwy sie dowiedzialem.
Prawdziwe Pieklo ujzalem oraz dusze nieczystych, dusze potepionych.Diabla we wlasnej osobie poznalem, potega jego nieokielznana, niepojeta.
Jestem potepiony, odwrocic tego nie moge, jestem tu uwieziony.
Pieklo domem mym sie stalo, a trumna lozem,
umarlem

Nie bojmy sie smierci i na nia nie czekajmy. Od nas zalezy gdzie spedzimy wiecznosc

autor

Mandragora[666]

Napisany: 2007-02-05 Dodano: 2007-02-05 14:00:51

Ten wiersz przeczytano 392 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie